روز گذشته نهم ژانویه ۲۰۲۴ مسئولین وزارت میراث فرهنگی اعلام کردند «۲۱۱» اثر ارزشمند تاریخی( و به گفته دارابی قائم مقام وزیر «۲۱۶» اثر از دوران آهن تا صفوی ) به قصد چین از ایران خارج شد.
دو هفته پیش از این، ضرغامی وزیر میراث فرهنگی رژیم، به خبرنگاران گفته بود که تفاهم نامه ای با چین برای نمایش در نمایشگاه «شکوه ایران باستان» امضا و بر اساس آن هیئت دولت مصوبه ای برای خروج این آثار به مدت شش ماه صادر کرده است.
دارابی ضمن توضیحی درباره اهمیت معرفی تمدن کشور به دیگران، به خبرنگاران گفته است که: « تمام تلاشمان حفظ ۲۱۶ اثر تاریخی ایران است که در شهر پکن و سایر شهرهای چین به نمایش در خواهد آمد».
نزدیک به بیست سال است که هر گاه می شنوم آثاری را از ایران به قصد نمایش در نمایشگاهی به خارج می برند قلبم می لرزد.
و یاد نقل و انتقال اشیای تاریخی چند هزارساله ای می افتم که ظاهرا برای رفتن به نمایشگاهی در مکزیک با کامیون به جاهای دیگری برده شد. و هیچوقت هم نه درباره آنها توضیح داده شد و نه کسی دنبالش را گرفت. (۱)
هربار که آثاری را می خواهند به خارج بفرستند (به ویژه به کشورهایی که با آنها زد و بندهای سیاسی و مالی دارند) یاد دزدی های مرتبی می افتم که در چهاردهه گذشته در موزه ها اتفاق افتاده (موزه یعنی جایی که زیر نظر مستقیم حکومت است)(۲)،
یاد گم شدن آثار تاریخی در حفاری های (ظاهرا غیرمجازي) می افتم که زیرچشم های ماموران امینی انجام می شود، یاد انبارهای انباشته از آثار تاریخی بنیاد مستضعفان می افتم که مرتب پر و خالی می شود و به هیچ کسی حساب پس داده نمی شود.
شاید افرادی که با مسایل مربوط به میراث فرهنگی و تاریخی آشنایی درستی ندارند از آنجا که نمی توانند اهمیت این آثار (چه از نظر مادی و چه از نظر معنوی) را درک کنند مسایل مربوط به آن هم برایشان اهمیتی نداشته باشد. شاید خیلی ها هم که به این میراث علاقه دارند و قدرش را می دانند با حسن نیت خوشحال می شوند که تمدن و فرهنگ ایرانی مان را در نمایشگاه های مختلف به چشم مردمان کشورهای دیگر بکشند؛ اما متاسفانه متوجه نیستند که هیچ اعتمادی نمی توان به حکومت ایران ستیز و فرهنگ ستیزی داشت که رهبرانش همیشه این آثار را «طاغوتی» نامیده اند، حکومتی که حتی پول بلیت دیدار موزه ها و محوطه های آثار تاریخی مردمان فرهنگ دوست را به جای مرمت آن آثار، خرج ساختن مساجد و امامزاده های قلابی شان می کنند.
و اکنون ۲۱۱ یا ۲۰۱۶ اثر تاریخی (که حتی حساب درست آن را کسی نمی داند و هیچ فهرست، مشخصات و عکس دقیقی هم از آنها منتشر نشده) دارد به کشوری می رود که حکم یکی از اربابان حکومت اسلامی را دارد. کشوری که سانسورهای سختگیرانه اش نمی گذارد خبری از آنجا درز پیدا کند.
البته در خبر مربوط به فرستادن این آثار در «ایسنا »گفته شده که:« وزارت میراث فرهنگی از دولت چین برای این آثار «تضمین صیانت از اموال» گرفته‌است». اما چه ضمانتی؟! تازه اگر چین این آثار را پس ندهد و یا حتی نابودش کند چه دست مردمان ایران، این مالکان واقعی را می گیرد؟ پولی که چین بابت آن به حکومت اشغالگر سرزمین مان می دهد؟!
شکوه میرزادگی
دهم ژانویه ۲۰۲۴
————————–