اعلام جایزه نوبل صلح به نرگس محمدی در روز جمعه ۱۴ مهرماه ، با شعار زن، زندگی، آزادی آغاز شد. این اقدام کم نظیر و تاریخی توسط سخنگوی کمیته نوبل که در چهار گوشه جهان به زبانهای مختلف پخش شد، نشانه به رسمیت شناختن روایت انقلاب ژینا از جانب جهان بود؛ روایتی که صاحب شناسنامه جهانی شده است و در خارج از جغرافیای ایران بعنوان گفتمان مبارزه مدنی، انسانی و مدرن شهروندان میهن ما مورد حمایت و توجه قرار گرفته و الهام بخش مبارزات دیگر کشورها برای آزادی و برابری خواهد بود.
گزینش نرگس محمدی توسط کمیته نوبل در میان بیش از ۲۹۰ نفر کاندیدای مختلف را باید به فال نیک گرفت. او بعنوان یکی از کنشگران معتبر و خستگی ناپذیر حوزه حقوق بشر و برابری زنان و چهره های تاثیر گذار بر سیاست در کشور ما، به حق شایسته و سزاوار دریافت این جایزه بود.
نرگس محمدی فعالیت های خودش را از دوران دانشجویی در دهه هفتاد شروع کرد و از جنبش سبز تا کنون بیش از ده بار دستگیر و زندانی شده است. او در کنار بانو شیرین عبادی و عبدالفتاح سلطانی یکی از اعضای اصلی و موسس کانون مدافعان حقوق بشر بود؛ و همچنین همراه کسانی چون زنده یاد سیمین بهبهانی و نسرین ستوده و دکتر ملکی، تشکیل کارزار لغو گام به گام اعدام (“لگام”) در سال ۱۳۹۲ را در کارنامه خود دارد. او در جریان مبارزات برابری خواهانه زنان، روسری از سر برگرفت و به صف مخالفین حجاب اجباری پیوست.
نرگس محمدی با نوشتن کتاب ” شکنجه سفید” سلول انفرادی و شرایط زنان در زندان های جمهوری اسلامی را به تصویر کشید. او در این نوشته اثبات می کند که حکومت اسلامی شکنجه علیه گروه های مختلف اجتماعی در ایران را سازماندهی می کند. او در دوران مبارزات آزادی‌خواهانه اش قبل از دریافت جایزه صلح نوبل، موفق به دریافت جوائز متعددی شده بود که جایزه ساخاروف در سال ۲۰۱۸ که به پیشگامان حقوق بشر اختصاص دارد، یکی از آنان است.
نرگس محمدی بعد از قتل حکومتی ژینا- مهسا امینی و آغاز انقلاب «زن زندگی آزادی» فراز جدیدی از مبارزات خودش را آغاز کرد. او جمهوری اسلامی را بعنوان عامل اصلی تبعیض و استبداد دینی در جامعه، بر صندلی اتهام نشاند و متاثر از بلوغ و تعالی جنبش زنان و جوانان جامعه ایران، به صف گذار-گرایان ملحق شد و مبارزات خودش را در این بستر و با این شعار هماهنگ کرد. از این منظر او بعنوان یکی از مدافعان انقلاب ژینا به شایستگی مدال صلح جهانی را به گردن آویخت.
انتخاب نرگس محمدی بعنوان برنده جایزه نوبل صلح پیام های متفاوت مهم دیگری را به همراه دارد. از یک طرف مهر تایید بر جنبش توانمند زنان ایران و نقش برجسته آنان در گذار به دموکراسی است، جنبشی که ده ها چهره لایق دریافت جایزه نوبل را بر تارک خود دارد و از طرف دیگر اذعان و به رسمیت شناختن جنبش مدنی ایران توسط همراهان دموکراسی و صلح در جهان است، امری که شهروندان ایران از دی ماه ۹۶ بر آن پای می فشارند و به روشنی برائت خودشان را از حکومت جنایتکار جمهوری اسلامی اعلام کرده اند. جنبش مدنی ایرانیان، بمانند جنبش مدنی آفریقای جنوبی علیه نژادپرستی و یا مبارزات مدنی مردم هند علیه استعمار، مانیفست مبارزه با اسلام سیاسی را جهانی خواهد کرد.
اعطای جایزه به نرگس محمدی، در داخل و خارج کشور، انعکاس وسیعی را در میان رسانه ها، شخصیت های معتبر جهانی و سیاستمداران به همراه آورد. نوبل نرگس در پشت میله های زندان، تسکینی بود بر رنج های مبارزان راه آزادی و اشک شوق را بر چهره ایران روان کرد.
شورای مدیرت گذار، از صمیم قلب دریافت این جایزه را به خانم نرگس محمدی، دومین نوبلیست زن ایرانی شادباش می گوید و خواهان تلاش جهان برای آزادی زندانیان سیاسی ایران از زندانهای جمهوری اسلامی است. شورای گذار نسبت به خطر فاشیسم اسلامی به دولت های جهان هشدار می‌دهد که هرگونه مماشات با جمهوری اسلامی، تداوم جنایت علیه مردم ایران و تهدیدی برای صلح و امنیت جهان خواهد بود.
دبیرخانه مرکزی شورای مدیریت گذار
۱۵ مهرماه ۱۴۰۲