انتقاد از خود بسیار خوب و کارساز است وباعث می شود که انسان‌ها بیش از پیش درخود غور کنند و نقطه ضعف هایشان را دریابند خردمندان ایرانی از دیر باز اگر با هم همبستگی داشتند و خودپسندی را رها و تنها به نگهبانی از سرزمینشان با خردمندی می اندیشیدند و آن را به کار می بستند بی گمان ما ایرانیان هرگز گرفتار اسکندر و عمر و چنگیز و تیمور نمی شدیم که چنان ناتوان شویم که در پایانه قرن هژده و نوزده گرفتار چنگال استعمار روس و انگلیس شده و ثروت خود را با آنان تقسیم که نه به چپاول آنان دهیم .
هنگامی که به تحلیل تاریخ و پیدایش رویدادهای ناگوارش می نشینی سرنخ اش به اختلافها و رشکها و نامردمیهایی می رسدکه ازدلهای کینه جو بر می خیزد وهوده اش این می شود که با بکار نگیری سیاست درست کشور در گردابی هولناک سرنگون و در دستان بیگانه ای تکه تکه می شود. امروز را به بینید کشور درآتش فقروفحشا می سوزدولی گروهها ودسته های کوناگون سیاسی بجای داشتن نرمش و رسیدن به یک گفتمان مشترک کمر به نابودی هم بسته اند چپ ها از هرطیفی چشم دیدن ملی ها و از سویی دیگر پادشاهی خواهان را ندارند و واکنش پادشاهی خواهان و ملیون هم کمتراز آنان نسبت به یکدیگر نیست در حالی که همه به دنبال استواری دمکراسی هستند هریک با نامی که به روی خود گذاشته اند بر دیگری می تازد و یک دَم نمی اندیشد درختی که تبر برداشته به تنه اش می‌زنند کشوری به نام ایران است ؛ خاک زر خیزی که بی کاشت نهالان درخور مانده و فرا زمانی به روئیدن گیاهان هرز ناسودمند داده است .
نوشته ها را بخوانید و به ببنید هرکجا که کسی اندک نرمشی برای گفتگو داشته چگونه مورد تاخت و تاز قرار می گیرد ؟ گویی در چشم ملیون و چپ ها پادشاهی خواهان دیوهای دو سرند و در چشم پادشاهی خواهان هم آن دو کژدمهای جرّار هراسناک و ماران غاشیه زهرآگین. خدا را بس کنید بجای آرّه دادن و تیشه گرفتن های ناسودمند به توده مردمی بیاندیشید که با شکمهای گرسنه ناگزیر از افتادن به بیراهه و کژراهه رفتن ها می شوند و زندگی‌شان تباه می گردد .
در میان همین توده گرسنه که فرازمانی برای راهیابی به درس و مدرسه ندارد چه مغزهای تیز و نخبه می توان یافت که چون غنچه های نشکفته بهاری به خزان کشیده می شوند و سر از کانون تربیت کودکان و نوجوانان سر در می آورند. کمی از خود بگذریم و به دور از خود پسندی و تُرمَنِشی به پیرامون خویش بنگریم و دردها را به بینیم و تباهی را دریابیم و بیشتر در اندیشه نجات این کشور بلا زده باشیم تا نشاندن سخنمان بر کرسی .
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل
کجا دانند حال ما سبکبالان ساحل ها
گیتی پورفاضل
۱۴۰۳/۱/۱۵,