آقای شارل میشل،
رئیس شورای اتحادیه اروپا
خانم اورزولا فون در لاین،
رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا
با کمال احترام،
در بیانیه‌ای مشترک که در تاریخ ۱۷ اکتبر ۲۰۲۴ توسط اتحادیه اروپا و شورای همکاری خلیج فارس منتشر شد، ادعای بی‌اساس امارات متحده عربی درباره سه جزیره ایرانی مورد حمایت قرار گرفت و از ایران خواسته شد به “اشغال” این جزایر پایان دهد.
شایان ذکر است که اتحادیه اروپا یک کنفدراسیون سیاسی و اقتصادی مبتنی بر ارزش‌های دموکراتیک است که برای رفاه اقتصادی، اجتماعی و امنیتی تأسیس شده است. در اصول بنیان‌گذار آن هیچ‌گونه حقی برای دخالت یا نقض مسائل سرزمینی کشورهای دیگر ذکر نشده است.
جزایر تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی به‌طور تاریخی متعلق به ایران بوده‌اند. در سال ۱۹۷۱، در چارچوب مذاکراتی بین دولت وقت ایران و دولت بریتانیا که قیم شیوخ خلیج فارس جنوبی بود، این جزایر به ایران بازگردانده شدند. در آن زمان، کشوری به نام امارات متحده عربی برای ادعای مالکیت این جزایر وجود نداشت.
این شگفت‌انگیز است که اتحادیه اروپا به خود اجازه می‌دهد در امور داخلی ایران دخالت کند و درباره تمامیت ارضی آن اظهار نظر کند. اگر اتحادیه اروپا خود را دارای حق دخالت در تمامیت ارضی کشورها می‌داند، بهتر است از فرانسه بخواهد که استقلال جزیره کورس، از اسپانیا بخواهد استقلال کاتالونیا، و از انگلستان بخواهد استقلال اسکاتلند را به رسمیت بشناسند.
متأسفانه، رهبران اروپایی نمی‌پذیرند که دو پدیده کاملاً متفاوت در داخل ایران وجود دارد. یکی مردم ایران هستند که خواهان آزادی و دموکراسی‌اند، و دیگری جمهوری اسلامی است که یک رژیم استبدادی مذهبی است و با ایجاد ناآرامی‌های منطقه‌ای به سرکوب آزادی‌خواهان درون ایران می‌پردازد. این دو پدیده در تضاد و تقابل کامل با یکدیگر قرار دارند.
مردم ایران انتظار دارند که رهبران اتحادیه اروپا، به عنوان قدرتی مستقل از سیستم‌های سرمایه‌داری و کمونیستی، حقوق مردم ایران را در مجامع جهانی و کمیسیون‌های حقوق بشر دفاع کنند و جمهوری اسلامی را محکوم و تحت فشار قرار دهند.
اگر جمهوری اسلامی، برخلاف خواست مردم ایران، از روسیه در جنگ پوتین با اوکراین حمایت کند، اتحادیه اروپا نباید بیانیه‌ای را امضا کند که به نوعی تجاوز به تمامیت ارضی ایران را تلقی کند. امیدواریم که این حمایت ناعادلانه صرفاً به دلیل منابع انرژی و ذخایر مالی کشورهای شورای همکاری خلیج فارس نبوده باشد.
لطفاً به خاطر داشته باشید که ایران کشوری بزرگ با جمعیت ۹۰ میلیونی، منابع طبیعی فراوان و آینده‌ای روشن است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت.
هوشنگ کردستانی
از جبهه ملی ایران
پاریس، فرانسه
۲۸ اکتبر
Lettre ouverte aux dirigeants de l’Union Européenne
M. Charles Michel,
Président du Conseil de l’Union Européenne
Mme Ursula von der Leyen,
Présidente de la Commission Européenne
Avec tout le respect qui vous est dû,
Dans une déclaration commune publiée le 17 octobre 2024 par l’Union Européenne et le Conseil de Coopération du Golfe, la revendication infondée des Émirats Arabes Unis sur trois îles iraniennes a été soutenue, et l’Iran a été invité à mettre fin à l’« occupation » de ces îles.
Il convient de noter que l’Union Européenne est une confédération politique et économique fondée sur des valeurs démocratiques et établie pour le bien-être économique, social et sécuritaire. Nulle part dans ses principes fondateurs, il n’est mentionné que l’UE a le droit de s’ingérer dans les affaires territoriales d’autres pays ou de les enfreindre.
Les îles de la Grande Tunb, de la Petite Tunb et d’Abou Moussa appartiennent historiquement à l’Iran. En 1971, dans le cadre de discussions entre le gouvernement iranien de l’époque et le gouvernement britannique, qui était le protectorat des cheikhdoms du Golfe Sud, ces îles ont été rendues à l’Iran. À cette époque, un pays nommé les Émirats Arabes Unis n’existait pas pour revendiquer la propriété de ces îles.
Il est étonnant que l’Union Européenne se permette de s’ingérer dans les affaires internes de l’Iran et de commenter son intégrité territoriale. Si l’UE se considère comme ayant le droit de s’ingérer dans l’intégrité territoriale des pays, elle ferait mieux de demander à la annique, qui était le protectorat des cheikhdoms du Golfe Sud, ces îles ont été rendues à l’Iran. À cette époque, un pays nommé les Émirats Arabes Unis n’existait pas pour revendiquer la propriété de ces îles.
Il est étonnant que l’Union Européenne se permette de s’ingérer dans les affaires internes de l’Iran et de commenter son intégrité territoriale. Si l’UE se considère comme ayant le droit de s’ingérer dans l’intégrité territoriale des pays, elle ferait mieux de demander à la France de reconnaître l’indépendance de la Corse, à l’Espagne de concéder l’indépendance de la Catalogne et à l’Angleterre de reconnaître l’indépendance de l’Écosse.
Malheureusement, les dirigeants européens ne reconnaissent pas qu’il existe deux phénomènes entièrement distincts en Iran. L’un est le peuple iranien, qui aspire à la liberté et à la démocratie, et l’autre est la République islamique, un régime autoritaire religieux qui poursuit des troubles régionaux pour réprimer les partisans de la liberté au sein de l’Iran. Ces deux phénomènes sont en complète opposition et confrontation l’un avec l’autre.
Le peuple iranien attend que, en tant que pouvoir distinct des systèmes capitaliste et communiste, les dirigeants de l’Union Européenne défendent les droits du peuple iranien dans les forums mondiaux et les commissions des droits de l’homme, et qu’ils condamnent et fassent pression sur la République islamique.
Si la République islamique, contre la volonté du peuple iranien, soutient la Russie dans la guerre de Poutine contre l’Ukraine, l’UE ne devrait pas signer une déclaration en réponse qui implique une atteinte à l’intégrité territoriale de l’Iran. Il est à espérer que ce soutien injuste n’est pas simplement dû aux ressources énergétiques et aux réserves financières des pays du Conseil de Coopération du Golfe.
Veuillez vous rappeler que l’Iran est un grand pays de 90 millions d’habitants, avec un potentiel naturel abondant et un avenir prometteur qui ne peut être ignoré.
Houshang Kordestani
Du Front National de l’Iran
Paris, France
28 oct. 2024