حاکمیت ایران بر جزایر سه گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک ریشه در تاریخ دارد، بطوریکه در دوران پادشاهی ایلامی ها، مادها ، هخامنشی، اشکانی و ساسانی و پس از ان بخشی جدایی ناپذیر از خاک ایران بوده اند. این جزایر در سال ۱۹۴۸ میلادی، بعلت ضعف دولت و حاکمیت آنزمان ایران به اشغال امپراتوری بریتانیا در آمد. تا اینکه در سال ۱۹۷۱ این جزایر به ایران بازگردانیده شد. هیچ گاه دولتها و حکومت های وقت ایران اشغال بریتانیا را نپذیرفتند و جزایر ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک و حتی بحرین نیز همواره در تقسیمات کشوری ایران قرار داشته اند.
در سال ۱۹۷۱، سر انجام پس از توافق ایران و بریتانیا و پیش از خروج نیروهای نظامی بریتانیا از منطقه شرق کانال سوئز و تأسیس کشور امارات متحده عربی، ابوموسی به همراه تنب بزرگ و تنب کوچک به ایران بازگردانده شد. امّا امارات متحدۀ عربی همچنان ادعا بر مالکیت این جزایر را دارد. و طی بیانیههایی هم از سوی شورای همکاری خلیج فارس در حمایت از اتحادیهٔ عرب منتشر شدهاست. کشور ایران این بیانیهها و ادعاها را بیاساس دانسته و بر اساس پیشینهٔ تاریخی و فرهنگی و قواعد بینالمللی، این جزایر را متعلق به ایران دانسته و میداند. این جزایر به دلیل همجواری با بخش عمیق خلیج فارس و تسلط بر تنگه هرمز که شاهراه حیاتی اقتصادی جهان به شمار میرود از اهمیت استراتژیک بالایی برخوردار است. آخرین بیانیه نشست شورای همکاری خلیج فارس که در مسکو صادر شد، و دولت روسیه آنرا مورد تأیید قرارداد، بیانگر آنست که امارات متحده عریی بر آن است تا از طریق دیوان داوری بین المللی برای تسلط بر این جزایر اقدام کند. حتی طرح چنین ادعائی در سطح جهانی بمنزله کاشتن تخم عناد است و منطقه خاورمیانه را متشنج تر و هرچه بیشتر بی ثبات خواهد کرد.
پس از انتشار بیانیه اخیر، روز ۲۶ تیرماه ۱۴۰۲، سخنگوی وزارت امور خارجه ناصر کنعانی در نشست خبری اعلام داشت «احترام به حاکمیت و تمامیت ارضی کشورها یک اصل شناخته شده و انکار ناپذیر در حوزه بینالملل و مبتنی بر منشور ملل متحد و البته یک اصل لازم الاجرا برای تمامی طرفها است.» لازم به یاآوری است که رژیم اسلامی ایران بدلیل گرایش به شرق و دشمنی با جهان غرب در انزوای سیاسی قرار دارد. آیت الله خامنه ای خود و رژیم اسلامی را با رژیم پوتین جنایتکار در روسیه هم آوا میداند و بواسطه این سیاست بیخردانه تاکنون منابع سرزمینی ایران از طریق روسیه به تاراج رفته است۰
در این راستا ایران حاکمیت ۵۰ درصدی بحر خزر را با امضای کنوانسیون قزاقستان از دست داد. کنوانسیون قزاقستان بدون حضور رژیم اسلامی در نشست های تصمیم گیری، توسط روسیه دیکته و رژیم را در مقابل سندی آماده شده قرار داد که منجر به از دست رفتن حقوق و منافع سرزمینی کشور ایران در دریای مازندران شد. افزون براین منابع اقتصادی راه ترانزیت شمال غرب ایران با ایجاد کریدوری با عرض ده کیلومتر که در قرارداد صلح بین آذربایجان و ارمنستان آمده از دست رفت. در این راستا احسان موحدیان پژوهشگر اقتصادی پیرامون تبعات اقتصادی این کریدور مقاله ای در خبرگزاری فارس منتشر کرد که بسیار قابل تأمل است (۱). وی اظهار میدارد «با انعقاد قرارداد صلح بین آذربایجان و ارمنستان که در سال ۱۳۹۹ رخ داد، نوار مرزی ایران با ارمنستان از دست خواهد رفت، و در نتیجه کشور ایران میلیارد ها دلار منافع تجاری خود را از دست خواهد داد».
اکنون نیز شاهد آن هستیم که مقدمات جدا شدن سه جزیره استراتژیک دهانه خلیج فارس از بدن کشور ایران فراهم میشود. واکنش ایران توسط ناصر کنعانی پیرامون ادعای امارات عربی و تأیید شوری و چین بسیار غیر دیپلماتیک و غیر مسأولانه است، و بار تاریخی ، حقوقی ، و ملی محکمی برای بر حذرداشتن اقدام مدعیان ندارد. وی بر این بسنده کرده که «موضوع حاکمیت ایران بر جزایر سه گانه هیچ گاه مورد بحث نیست و دخالت هیچ طرفی را نمی پذیرد.» افزون براین وزارت خارجه ایران، سفیر روسیه را بدلیل مهر تأیید براین ادعا احضار نموده و نگرانی رژیم اسلامی را به نماینده دولت روسیه ابراز داشته است! با توجه به یادآوری دو مورد در بالا سخنان کنعانی قانع کننده نیست (۲)! بی توجهی رژیم اسلامی خائن به منافع ملت ایران، ممکن است باری دیگر کشور ایران را در مقابل کاری انجام شده قرار دهد.
ناصر کنعانی با بیان اینکه ایران به طور رسمی به دولت روسیه اعتراض کرده است، ادامه میدهد مواضع غیر دقیق و غیر سازنده هیچ خللی در حاکمیت ملی ایران بر جزایر سه گانه نخواهد داشت. سخنگوی وزارت امور خارجه در خصوص سفر روز ۲۶ تیرماه، وزیر خارجه عمان به تهران نیز بیان داشته عمان کشور دوست، برادر و شریک ما در حوزه مسائل منطقه ای و کشوری است که نقش سازنده ای در موضوعات بین المللی مورد توجه دو طرف دارد. کنعانی گفته است «این سفر حتما فرصتی برای استمرار گفت وگوی مشترک و سازنده میان ایران و عمان است و امید است بعد از مذاکرات امروز، بتوانیم محتوای بیشتری را در اختیار قرار دهیم». بمنظور بقاء رژیم اسلامی، و بدلیل انزوای سیاسی در سطح جهانی و حرکت انقلابی مردم در داخل کشور، احتمال توافق برای از دست رفتن جزایر سه گانه استراتژیک تنگه هرمز نا محتمل نیست.
سه جزیره نامبرده در روز ۳۰ نوامبر ۱۹۷۱ به ایران بازگردانیده شد. برای تحویل جزایر مذاکراتی بین ایران و بریتانیا
توسط سِر ویلیام لوس، نماینده ویژه بریتانیا در امور جزایر و امیرخسرو افشار قاسملو، نماینده ویژه و سفیر ایران در بریتانیا پیگیری و توافق شد که دوجزیره تنب بزرک و تنب کوچک بدون هرگونه تفاهم نامه ای به ایران بازگردد، ولی دربارهٔ ابوموسی، طی یک تفاهم نامه، حاکمیت مشترک ایرانی – شارجهای با دراختیار گذاشتن امنیت کل جزیره به ایران در نظر گرفته شد. این تفاهم نامه روز ۲۷ نوامبر ۱۹۷۱ بین ایران و شارجه با نظارت وزارت امور خارجه بریتانیا امضاء شد. این تفاهم نامه همچنین مقرر میدارد که کشور ایران سالیانه مبلغ یک و نیم میلیون پوند انگلیسی به شارجه پرداخت میکند تا دولت شارجه بتواند زیرساخت های اقتصادی کشورش را بسازد. در سحرگاه روز ۳۰ نوامبر ۱۹۷۱ نیروهای ایرانی به جزیره ابوموسی وارد شد که مورد استقبال برادر حاکم وقت شارجه و حاکم فعلی آن قرار گرفتند. اینجانب نیز با عنوان افسر برق و سلاح ناوگان همراه با فرمانده ناوگان نیروی دریایی دریادار رمزی عطایی و دیگر فرماندهان افتخار ورود به جزیره را داشتیم. احساس بازپس گرفتن جزایر شعف بی نظیری داشت که قابل توصیف نبود. بازگشت جزایر در نشست ۹ دسامبر ۱۹۷۱ در شورای امنیت سازمان ملل مطرح و بریتانیا که هنوز مسئول روابط خارجی و دفاع سرزمینی امارات متحده عربی بود، بازگشت جزایر سه گانه به ایران که با توافق انجام شده ابراز کرد «این اقدام به صلح و امنیت در منطقه یاری خواهد رساند».
متآسفانه در جریان اعاده حاکمیت ایران بر جزایر، سه تن از نیروهای ایران (سروان رضا سوزنچی، مهناوی حبیب سلکی کهریزی و ناوی آیتالله خانی) به دلیل ناهماهنگی میان شیخ شارجه با نگهبانان جزیره تنب بزرگ جان خود را از دست دادند. این درحالی بود که ورود نیروهای ایرانی به جزایر از قبل با شیوخ شارجه و رأسالخیمه هماهنگ شده بود و شیخ شارجه، برادر خود شیخ صقر را به استقبال نیروهای ایران فرستاده بود.
سه جزیره ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک در منطقه استراتژیک دهانه خلیج فارس قرار دارند، و با توجه به قوانین بین الملل آبهای ساحلی، شاهراه اقتصادی منطقه و جهان در تنگه هرمز در تیررس نیروی دریایی ایران قرار دارد. نیروی دریایی سپاه پاسداران که دراین جزایر استقرار دارند با استفاده از قوانین بین الملل به کشتی های تجاری نزدیک، و در چند ماه گذشته دست به کشتی ربایی و توقیف بعضی از نفتکش ها زنده اند. اقدام نیروی دریایی سپاه پاسداران بر خلاف قوانین بین الملل است و احتمال درگیری نظامی با نیروهای ائتلاف حافظ کشتی رانی در خلیج فارس افزایش یافته است.
شواهد دیگری که دال بر درگیری نظامی در دهانه خیلج فارس وجود دارد عبارتند از: پنتاگون شروع به اعزام جنگندههای اف-۱۶ به خلیج فارس برای مقابله با اقدامات ایران در توقیف کشتی ها را مورد توجه قرار داده است. در این مورد رسانه رادیو فردا ۲۴ تیرماه ۱۴۰۲ از جانب رسانه اینترنتی اسوشیتدپرس اعلام داشت یک مقام ارشد وزارت دفاع امریکا، روز جمعه ۲۳ تیرماه گفت، ایالات متحده برای مقابله با اقدامات ایران در توقیف کشتی ها، استفاده از هواپیماهای جنگنده در محدوده تنگه هرمز را افزایش می دهد (۳).
یک مقام ارشد دفاعی پنتاگون نیز در جمع خبرنگاران تصریح کرد، ایالات متحده در آخر این هفته (شنبه و یکشنبه) جتهای جنگنده اف-۱۶ را به منطقه خلیج فارس می فرستد تا جنگنده های تهاجمی «ای -۱۰» را که بیش از یک هفته در آنجا مشغول گشت زنی هستند، تقویت کند. وی اظهار داشت ایالات متحده در حال تقویت استفاده از جت های جنگنده در اطراف تنگه استراتژیک هرمز برای محافظت از کشتی ها در برابر کشتی ربایی سپاه پاسداران در دهانه هرمز است (۴).
هموطنان عزیر در داخل و خارج از ایران، رژیم جنایتکار اسلامی برای بقاء خود از جدا شدن پاره ای دیگر از کشور عزیز ایران و از دست رفتن منابع اقتصادی ابايی ندارد. ما نباید سکوت اختیار کنیم و باید بهر طریق ممکن از جداشدن پاره ای دیگر از خاک کشورمان جلو گیری نماییم.
همقطاران ارتش بویژه نیروی دریایی ایران ما هرگز نمی توانیم و نباید چنین ننگی را تحمل کنیم، ما قسم خورده ایم از تمامیت ارضی کشورمان پاسداری کنیم، پس لازم است آماده برای هرگونه اقدام لازم باشیم.
ناخدا محمد فارسی
۱۸ ژوئیه ۲۰۲۳
1 – https://www.farsnews.ir/news/13990823000074 (۱)
2 – https://www.irna.ir/news/85172137/
3 – https://www.radiofarda.com/a/us-sending-f-16-fighter-jets-to-protect-ships-from-iranian-seizures-in-gulf-region/32504572.html
4 – https://apnews.com/article/iran-russia-syria-military-fighter-jets-449a4c6fc9ab90981914c77e2d290f7f