امسعود پزشکیان که وعده تشکیل دولت «وفاق ملی» را داده بود، نتوانست این کار را انجام دهد. با وجود اینکه تعدادی از وزرا از دولت قبل هستند، اما پست های کلیدی در دولت او به کسانی داده می شود که تا سه سال پیش در دولت اصلاحات حسن روحانی خدمت می کردند. این خشم اصولگرایان را برانگیخته است که فکر می کردند می توانند در دولت جدید قدرت را به اشتراک بگذارند. روزنامه اصولگرای کیهان نوشت: پزشکیان با تقسیم مشاغل در دولت جدید بین افرادی که کمترین اعتقادی به ارزش ها و مبانی نظام ندارند و گذشته هرج و مرج ایجاد کرده اند، معکوس دولت وفاق ملی را انتخاب کرده است..» در مجموع، اسلامدر گرایان تندرو و سپاه پاسداران در دولت جدید به حاشیه رانده شدند.
پزشکیان در نطق خود در مجلس صریحاً گفت وزرای پیشنهادی که برای تایید صلاحیت معرفی شده اند، قبلاً با هماهنگی و تایید رهبر معظم انقلاب انتخاب شده اند. این تاکتیک او برای جلوگیری از رد نامزدها توسط اصولگرایان در مجلس بود. حدود نیمی از نمایندگان مجلس از گروه های اصولگرا هستند که شامل جبهه پایداری و نومحافظه کاران می شود، در حالی که اصلاح طلبان و میانه روها نیمی دیگر را تشکیل می دهند. نمایندگان مجلس باید به آنچه قبلاً توسط رهبر در پشت صحنه انتخاب و تأیید شده بود، تسلیم می شدند.
متعاقباً با کمک محمدباقر قالیباف رئیس مجلس که از نزدیکان خامنه‌ای است، کابینه تقریباً به اتفاق آرا تصویب شد. پزشکیان پیش از این به قالیباف برای انتخاب به عنوان رئیس مجلس کمک کرده بود. بنابراین، قالیباف با حمایت از نامزدهای کابینه که برای رای تایید قرار گرفته بودند، این لطف را جبران کرد. با توجه به تایید نامزدها توسط رهبری، اصولگرایان نتوانستند با تایید نامزدها مخالفت کنند. بر اساس قانون اساسی جمهوری اسلامی، مجلس قبل از شروع کار وزرای کابینه باید تأییدیه وزرای کابینه را تأیید کند. کل وزرای پیشنهادی پزشکیان با میانگین 237 رای از مجموع 290 کرسی مجلس از نمایندگان مجلس رای اعتماد گرفتند. از میان 19 وزیر پیشنهادی، اکثر آنها توانستند بیش از 200 رای نمایندگان را به خود اختصاص دهند.
اصولگرایان قبلا فکر می کردند که می توانند محمدجواد ظریف را از دولت جدید بیرون کنند، اما اشتباه کردند. ظریف بار دیگر به عنوان معاون راهبردی رئیس جمهور و رئیس مرکز مطالعات راهبردی ریاست جمهوری بازگشته است. او اکنون رئیس جمهور واقعی است، زیرا پزشکیان فاقد دانش و تجربه تکنوکراسی است. پزشکیان، اگرچه روحانی نیست، اما انگار همان ایدئولوژی آنهاست. او مکرراً از حضرت محمد یا امامان شیعی به زبان عربی نقل می کند. پزشکیان گفت: اولین سفر خارجی خود به عراق خواهد بود و در آنجا به زیارت حرم امام علی (ع) در نجف خواهد رفت.
همکاران ظریف در دولت روحانی اکنون در دولت جدید خدمت می کنند. عباس عراقچی وزیر امور خارجه و مجید تخت روانچی معاون وی است. عراقچی خواهان مذاکره مجدد در مورد توافق هسته ای با آمریکا با شرایطی است که برای آمریکا خوشایند باشد. عراقچی برای خوشایند غرب اشاره کرده است که ایران قصد ندارد موشک های بالستیک خود را در اختیار روسیه قرار دهد. این افراد در زمان وزیر خارجه ظریف در دولت روحانی خدمت کرده بودند. بر اساس توافق موسوم به برجام، این تیم بخش مهمی از زیرساخت‌های هسته‌ای ایران را که هزینه‌ای میلیاردها دلار برای کشور هزینه داشت، در ازای آن تقریباً هیچ واگذار کرد. خامنه‌ای می‌خواهد منابع و زیرساخت‌های هسته‌ای ایران را بدهد تا حمایت غرب را از رژیم خود جلب کند. او قبلاً اعلام کرده بود که حاضر به مذاکره با غرب است و همان تیمی را که قرارداد قبلی را امضا کرده بود به عنوان مسئول مذاکرات تایید کرده است. پس آیا ملت فقیر ایران باید منتظر یک توافق فاجعه بار هسته ای دیگر در این دولت اصلاح طلب باشد؟ فقط آینده خواهد گفت
Reformists Returned to Power in the New Government in Iran
in World
04/09/202
Masoud Pezeshkian, who had vowed to form a “national consensus” (vefagh melli) government, could not
deliver. Even though a few ministers are from the prior government, the key positions in his administration are given to those who had served in the reformist government of Hassan Rouhani until three years ago. That has angered the fundamentalists who thought they could share power in the new government. The pro-fundamentalist newspaper Kayhan wrote: “Pezeshkian has selected reverse of national consensus government as the jobs in the new government were being divided among those individuals who do not have the slightest belief in the values and principles of the system and have created chaos in the past.” Overall, the radical Islamists and the Revolutionary Guards were marginalized in the new administration.
In his speech before the Parliament, Pezeshkian frankly said the ministers’ nominees who were being introduced for confirmation had already been selected with coordination and approval from the Leader, Ali Khamenei. That was his tactic to prevent the rejection of nominees by the fundamentalists in the Parliament. About half of the parliament members are from fundamentalist groups, which include the Stability Front (Jebhe Paidari) and neoconservatives, whereas reformists and moderates constitute the other half. The parliament representatives had to yield to what had already been selected and approved by the leader behind the scenes.
Subsequently, the cabinet was almost unanimously approved with the help of Majles’ Head, Mohammad Bagher Ghalibaf, who is a close relative of Khamenei. Pezeshkian had previously helped Ghalibaf to be elected as the Majles’ head. So, Ghalibaf returned the favor by supporting the cabinet nominees who were put in for confirmation votes. Considering the leader had approved the nominees, the fundamentalists could not oppose the nominees’ confirmation. According to the Islamic Republic constitution, the Parliament must confirm the cabinet ministers before they can begin their job. The entire cabinet nominees of Pezeshkian received votes of confidence from the parliamentarians with an average of 237 votes out of 290 seats in the Parliament. Out of the 19 nominated ministers, most of them were able to win more than 200 votes of the representatives.
The fundamentalists had previously thought they could push Mohamad Javad Zarif out of the new administration, but they were wrong. Zarif is back to serve again as the Strategic Vice President and Head of the Presidential Strategic Studies Center. He is now the de facto president, as Pezeshkian lacks technocracy knowledge and experience. Pezeshkian, though not a cleric, seems to have the same ideology as them. He frequently quotes the Prophet Mohammad or the Shai Imams in Arabic. Pezeshkian said his first foreign trip would be to Iraq, where he would have a pilgrimage to Imam Ali’s shrine in Najaf.
Zarif’s colleagues from Rouhani’s administration now serve in the new administration. Abbas Araghchi is the minister of foreign affairs, and Majid Takht Ravanchi is his deputy. Araghchi wants to renegotiate the nuclear deal with the US at terms that please the United States. To please the West, Araghchi has indicated that Iran has no intention of providing its ballistic missiles to Russia.Name:Email:
These people had served under Rouhani’s government when Zarif was the foreign minister. According to the so-called JCPOA deal, this team gave away the crucial part of Iran’s nuclear infrastructure that cost the nation many billions of dollars for almost nothing in return. Khamenei wants to give away Iran’s resources and nuclear infrastructure to gain the West’s support for his regime. He has already stated that he is willing to negotiate with the West and has approved the same team that signed the previous deal to be in charge of the negotiations. So, should the impoverished nation of Iran look forward to another disastrous nuclear deal under this reformist government? Only the future will tell.
______
Akbar E. Torbat is the author of “Politics of Oil and Nuclear Technology in Iran,”