درباره‌ی درگیری مرگبار
میان جمهوری اسلامی ایران و دولت نتانیاهو
در منازعه‌ی شوم و مرگباری که میان جمهوری اسلامی و دولت نتانیاهو درگرفته و به مرحله‌ای خطرناک رسیده از دیدگاه ما هیچیک از دو طرف حقانیت ندارند و مواضع و رفتار هر دو جانب جنایتکارانه است. جمهوری اسلامی ایران و رژیم اسرائیل هر دو قدرت های سیاسی ـ دینی و مبتنی بر یک دین واحداند.
در مقددمه ی قانون اساسی جمهوری اسلامی آمده است که: «حکومت از دیدگاه اسلام، … تبلور آرمان سیاسی ملتی هم‌کیش و هم‌فکر است که به خود سازمان می‌دهد تا درروند تحول فکری و عقیدتی راه خود را به سوی هدف نهایی (حرکت به سوی الله) بگشاید! [تاکید ها از ماست]
همچنین می دانیم که اسرائیل درزمان تأسیس در سال ۱۹۴۸، به علت مخالفت تندروان مذهبی، که در برابر خواستاران یک قانون اساسی مانند داوید بن گوریون نخست‌وزیر سوسیالیست، می‌گفتند ما هیچ قانونی را که بالاتر از قانون مذهب‌مان باشد قبول نداریم، نتوانست یک قانون اساسی تدوین کند. در نتیجه اسرائیل دارای قانون اساسی نشد، اما دارای مجمموعه‌ی قوانینی است که «قوانین اساسی اسرائیل» نامیده می‌شود. در حال حاضر، بدنبال تجدید نظر در این قوانین، اصل یکم آنها چنین اشعار می دارد:
«اسرائیل میهن تاریخی قوم یهود است که کشور اسرائیل در آن استقرار یافته‌است.» [تاکید ها از ماست] «کشور اسرائیل کانون ملی قوم یهود است که در آن حق طبیعی، فرهنگی، مذهبی و تاریخی خود در تعیین سرنوشت خویش را اعمال می‌کند.» و پیداست که منظور از حق «تاریخی» نیز باز همان «حق مذهبی یا الهی» است. [تاکیدها از ماست]
این قانون، که عنوان آن «اسرائیل: کشورـ ملتِ قوم یهود» است، در ۱۹ ژوییه ۲۰۱۸ از طرف مجلس اسرائیل موسوم به کِنِست به تصویب رسیده‌است و یکی از قوانین اساسی اسرائیل است. گذشته از همه ی مسائل دیگر، این دو کشور به اعتبار قوانین بین‌المللی دو قدرت سیاسی یاغی شمرده می‌شوند.
جمهوری اسلامی از همان ابتدای ظهور خود علاوه بر نقض همه‌ی اُصول اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر با اعدام های بی‌رویه و تنها مبتنی به حکم یک آخوند، با اشغال سفارت آمریکا که جزو خاک آن کشور شمرده می‌شد، یاغیگری بین المللی خود را آغاز کرد.
او این یاغیگری را با قتل گروه بیشماری از هموطنانی که از جهنم این رژیم به خارج پناهنده شده‌بودند و حتی بسیاری از اتباع کشورهای دیگر، توسعه داد. در این یاغیگری اسرائیل چیزی از ج. ا. کم ندارد.
اسرائیل مشروعیت خود را به هنگام تأسیس مدیون جامعه‌ی جهانی از طریق رأی اکثریت اعضای سازمان ملل متحد است. اما همین کشور تقریباً همه‌ی مصوبات سازمان ملل متحد در محکومیت رفتارهایش را نادیده گرفته‌است. یاغیگری اسرائیل در برابر جامعه‌ی جهانی و سازمان ملل متحد تا جایی است که چند هفته پیش نماینده‌ی این کشور منشور ملل متحد را در جلسه‌ی رسمی سازمان ملل در برابر دیدگان نمایندگان کشورهای جهان پاره کرد.
در پی جنایت هولناک و ننگین حماس در ۷ اکتبر، نخست‌وزیر دولت کنونی اسرائیل که متکی به اَحزاب مذهبی تندرو و فاشیست است، به بهانه‌ی مبارزه با حماس که تحت کمک‌ها و حمایت‌های خود اوتوانسته بود قدرت را در غزه در دست بگیرد، بمباران و ویرانی شهرهای آن از طریق هوایی و کشتار مردم بیگناه نوارغزه و ویرانی شهرهای آن را بدینوسیله در پیش گرفت؛ کشتاری که شمار آن را به بیش از چهل هزارتن غیرنظامی بیگناه تخمین می‌زنند و بمباران‌هایی که سازمان‌های بشردوست بین‌المللی قدرت تخریب آنها رآ بیش از قدرت تخریب دو بمب اتمی که آمریکا در جنگ با ژاپن در دو شهر هیروشیما و ناکازاکی انداخته‌بود می‌دانند.
جنگ بیرحمانه‌ی غزه، بمباران مردم بیگناه لبنان، حمله‌ی زمینی به جنوب این کشور و بمباران جنوب بیروت به دستاویز ریشه‌کن کردن حزب‌الله که ریشه‌ی آن در جمهوری اسلامی است، همگی جنگهای شخص نتانیاهو برای ادامه‌ی صدارت و فرار از محاکماتی است که در صورت ترک سمت نخست‌وزیری در انتظار اوست. ملت فلسطین در این میان قربانی هر دو طرف است.
همه‌ی ناظران آگاه مخالفت شدید نتانیاهو با توافق عرفات ـ رابین بر سر وجود دو کشور و کوشش های تخریب‌آمیز او در راه شکست آن راه حل و حتی اثر تحریکات او علیه رابین در جهت قتل وی بدست یک جوان متعصب را دائم یادآوری می‌کنند زیرا نتانیاهو از اَساس به وجود ملت فلسطین و تشکیل کشوری بدین نام عقیده ندارد.
برای جمهوری اسلامی نیز فلسطین جز بهانه‌ای برای گسترش شرارت در منطقه نیست. زیرا بر هرکس روشن است که رژیمی که همه‌ی عوامل خواری و ذلت مردم کشور خود را فراهم کرده البته نمی‌تواند خیرخواه ملت دیگری باشد، چنانکه ضرب المثل ملی ما می گوید چراغی که به خانه رواست بر مسجد حرام است!
از نظر ملت ایران این منازعه از منافع ملت ایران سرچشمه نمی گیرد و منافع ملت ما پیش از هرچیز با سقوط ج. ا. آغاز و تأمین می‌گردد. ملت ما، مانند هر ملت دیگری، پیش از کسب آزادی و حاکمیت بر خود به هیچ ملت دیگری نمی‌تواند کمک کند. تمرکز ما باید بر آزادی ملت ایران باشد که همه‌ی امکانات بشردوستانه‌ی ما تنها می تواند از آن سرچشمه بگیرد.
ایران هرگز نخواهد مرد
نهضت مقاومت ملی ایران
۱۵ مهرماه ۱۴۰۳
ششم اکتبر ۲۰۲۴