در تاریخ کهن ایران زمین، نوروز بطور اسطوره ای نماد شکوهمند ملیت ایرانی به جمشید چهارمین پادشاه پیشدادیان نسبت داده شده است . جمشید در دوران پادشاهی طولانی خود سازندگی های مهم و سودمندی انجام داد، از جمله کشت و کار، ساختن سر پناه، پارچه بافی، استخراج فلزات قیمتی و … به کار های بر جسته او نسبت داده می شود.
روزی جمشید تصمیم گرفت که دیوان، تختی را که بر روی آن می‌نشست و پر از فلز های قیمتی بود به آسمان ببرند . این تخت با گوهر های درخشان هنگامی که زیر پرتوی خیره کننده خورشید در آسمان نمایان شد چشم انداز زیبایی پدیده آورد. از این رو مردم آن روز را روز نو خواندند. از آنجا که مصادف با روز نخست بهار و اعتدال بهاری هم بود آن روز را «نوروز» نامیدند.
نوروز در میان جشن های ایرانی از جایگاه ویژه ای بر خوردار است، و در زمان ماد ها، هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان این روز را جشن می گرفتند. در دوران عباسیان جشن نوروز در دربار خلفای بغداد نیز گزارش گردیده است.
اساساً تاریخ، زبان و سنت ها و جشن های ملی نقش مهمی در پیوند اقوام ایرانی و ماندگاری کشور ایران داشته اند. و هر گاه نیاکان ما دچار شکست های نظامی و سیاسی شده اند، تاریخ، زبان و جشن و سرورهای تاریخی جان پناه هایی بوده اند که مردم در پشت آنها سنگر گرفته و به پیکار با بیگانگان ادامه داده اند.
بی تردید با نگرش به تاریخ کهن و اسطوره ای و اراده پابرجا و خلل ناپذیر امروزی، ملت ایران دوران جان سوز کنونی را هم پشت سر خواهند گذاشت و از همان جان پناه ها و سنگرها استفاده کرده و به پیکار برای رهائی از رژیم ددمنش اسلامی ادامه و به عمر نظام ضدایرانی جمهوری اسلامی پایان خواهند داد.
جبهه ملی ایران – خارج از کشور
۲۹ اسفند ۱۴۰۲ خورشیدی مطابق با ۱۹ ماه مارس ۲۰۲۴ میلادی