جنگ اسرائیل با فلسطین جنگ ما ایرانیان نیست

سلام جناب مهدوی‌فر 

می‌خواستم نظرتان را در مورد اسرائیل بدانم که آیا وجود این دولت که در یک واقعیت تاریخی، سرزمین فلسطین را اشغال کرده و حالا هم مردم فلسطین در این هشتاد سال آواره هستند و مبارزه می‌کنند، شما چرا طرف اسرائیل را می‌گیرید؟

این دیگر به خامنه‌ای مربوط نیست، یک واقعیت تاریخی است.

 *🔵 پاسخ محمد مهدوی‌فر:* 

▫️سلام دوست عزیز

ما ایرانیان اگر اکنون توان باز پس‌گیری و قصد باز پس‌گیریِ مناطق اشغالی را داریم، بهتر است به جای آزادسازی فلسطین، برویم مناطق اشغال شده‌ی ایران در عهدنامه گلستان و ترکمنچای را آزاد کنیم و به کشور خودمان ملحق کنیم که در عهد قاجار به زور و باحقارت از کشورمان منفک شده است.

فرض کنیم اسرائیل اشغالگر باشد و فلسطین، سرزمین اشغال شده باشد، (که البته خود این ادعا قابل بحث است.) آیا ما باید کاسه‌ی داغ‌تر از آش باشیم؟

آیا ما باید یک ملت ۸۵ میلیونی را به ورطه فقر و فلاکت و جنگ و ناامنی و فرار و مهاجرت بکشانیم تا سرزمینِ مورد ادعای ملتی را از ملت دیگری بگیریم و به آنان بازگردانیم؟

چه کسی این مأموریت را به ما داده است؟

پس از ۴۵ سال حمایت‌های بی‌وقفه‌ی مادی و معنویِ جمهوری اسلامی از فلسطین که سرچشمه‌ی بدبختی برای ملت ما بوده است، چند وجب از خاک فلسطین را گرفتیم و به آن‌ها پس دادیم؟

آیا می‌دانی ایران با همین دخالت‌های بیجا نزد مردم فلسطین منفور شده است؟

اگر جمهوری اسلامی در کار فلسطین دخالت‌های نابجا و نادرست نکرده بود، با وساطت سازمان ملل و بعضی دولت‌ها، فرصت‌های صلح و سازش بارها فراهم شده بود.

اگر ایران با در اختیار گذاشتن پول و سلاح، حماس و جهاد اسلامی را حمایت نکرده بود و برای حملات وحشیانه به غیرنظامیان به ویژه در حمله‌ی هفت اکتبر آن‌ها را تحریک و تشجیع و تحسین نکرده بود، آتش جنگ جدیدی برافروخته نمی‌شد و اسرائیل ابدا به غزه ورود نمی‌کرد، خون هزاران بی‌گناه ریخته نمی‌شد و الان مردم غزه در رفاه و آسایش، مشغول زندگی خودشان بودند.

دوست عزیز بگو ببینم؛ اصولاً ما چه قرابت فرهنگی، دینی و تاریخی با مردم فلسطین داریم؟

آیا می‌دانی مردم فلسطین براساس اندیشه‌ی دینی خودشان، ما ایرانیان را کافر و نجس می‌دانند؟

دوست عزیز ؛

ما چه بدهکاریِ تاریخی به مردم فلسطین داریم؟

آیا می‌دانی در جنگ هشت ساله، زمان اشغال شهرهای ایران توسط صدام حسین آن‌ها طرفدار صدام بودند و در کنار صدام با ما می‌جنگیدند و حدود هزار اسیر فلسطینی در میان اسرای عراقی بودند؟

آیا می‌دانی صدام حسین قهرمان ملت فلسطین است؟

آیا می‌دانی عکس صدام در کنار عکس یاسر عرفات در خانه‌ها و مغازه‌های بسیاری از فلسطینیان نصب است؟

آیا می‌دانی در فلسطین در قسمت کرانه باختری در میدان اصلی شهر قلقیلیه، مجسمه صدام حسین قاتل بچه‌های ما به ارتفاع دوازده متر ساخته شده است که در پایین آن مجسمه، به خط درشت و برجسته نوشته شده است «سیدالشهداالعصر»!!

آیا می‌دانی همین آقای اسماعیل هنیه، رهبر حماس که به درک واصل شد به مناسبت اعدام صدام حسین، در نوار غزه سه روز عزای عمومی اعلام کرد؟

آیا می‌دانی عده زیادی از گروه حماس که شما آن‌ها را محور مقاومت می‌نامید، در زمان جنگ داعش با سوری‌ها، دوشادوش تروریست‌های داعش، علیه سربازان سوری و علیه مدافعان حرم (بشار اسد) می‌جنگیدند؟

آیا می‌دانی، یک میلیون نفر فلسطینی تابعیت عرب زبان اسرائیل را پذیرفته‌اند؟

آن‌ها اکنون اسرائیلی هستند. زیر پرچم اسرائیل زندگی می‌کنند. در ارتش اسرائیل خدمت می‌کنند و برای حفظ اسرائیل می‌جنگند و تعدادی از آن‌ها در همین جنگ اخیر با حماس در راه آرمان‌های اسرائیل در غزه کشته شدند.

دوست عزیز ؛

ما موظف به آزادسازی فلسطین نیستیم.

ما موظفیم ایران را به هر قیمتی از چنگال جمهوری اسلامی نجات بدهیم.

دشمن ما جمهوری اسلامی است. مردم ایران هیچ احساس دشمنی با اسرائیل ندارند. هیچ ایرانیِ بی‌گناه تاکنون به دست اسرائیل کشته نشده است.

برعکس ِ مردم فلسطین که از ما ایرانیان تنفر دارند و ما را نجس می‌دانند، مردم اسرائیل ما ایرانیان را دوست خود می‌دانند.

تعداد زیادی ایرانی در اسرائیل زندگی می‌کنند که به فارسی سخن می‌گویند و به سرزمین مادریِ خودشان عشق می‌ورزند.

ملت ایران و ملت اسرائیل هم در این زمان و هم در آینده‌ی بعد از جمهوری اسلامی برای همدیگر دوستان خوبی خواهیم بود.

جمهوری اسلامی می‌خواهد برای ایجاد تنفر بین ملت ایران و ملت اسرائیل دریای خون جاری کند. باید هوشیار باشیم و در نقشه شوم جمهوری اسلامی گرفتار نشویم.

ما با اسرائیل یک دشمن مشترک داریم به نام جمهوری اسلامی

عقل اقتضا می‌کند که برای سرنگونی جمهوری اسلامی با دولت و ملت اسرائیل هم‌پیمان بشویم.

 *ما در عین‌حال که با هیچ ملتی دشمنی نداریم ولی منافع ملت خودمان را به منافع هر ملت دیگری ترجیح می‌دهیم.* 

برگرفته از نوشته در سایت محمد مهدوی فر