کانون نویسندگان ایران روز سه‌شنبه هفتم شهریور با انتشار بیانیه‌ای نوشت: «ده‌ها استاد دانشگاه در هفته‌های اخیر از کار اخراج شده‌اند. این اخراج‌ها با شیوه‌ها و بهانه‌های گوناگون صورت گرفته است اما آشکارا ادامه سرکوب روزافزون دانشگاه است.»
این نهاد صنفی ادامه داد: «خبرها حاکی از آن است که فرمان این تصفیه در دانشگاه‌های متعددی از جمله دانشگاه تهران، دانشگاه شریف، دانشگاه هنر، دانشگاه علامه و … اجرا شده و اعتراض بسیاری از تشکل‌های صنفی دانشجویان و دانشگاهیان را در پی داشته است. این تشکل‌ها در بیانیه‌های اعتراضی خود به موارد متعدد سرکوب دانشگاه‌ها اشاره کرده‌اند و از حربه‌های گوناگون حکومت پرده برداشته‌اند.»
کانون نویسندگان اشاره کرده که در ماه‌های گذشته بسیاری از دانشجویان به شکل‌های مختلف از جمله اخراج و تعلیق، ممانعت از ورود به دانشگاه، حذف ترم، محرومیت از حق اقامت در خوابگاه و اعمال محدودیت در برخی رشته‌های دانشگاهی، از تحصیل باز مانده‌اند و برخی از استادان نیز با اخراج، تعلیق و «تنزل وضعیت» مواجه شده‌اند.
کانون نویسندگان هشدار داد: «این سرکوب مداوم ادامه‌ی تلاش حکومت به قصد خاموش کردن صدای اعتراض و مقاومت دانشجویان و دانشگاهیان است؛ صدایی که از نخستین روزهای جنبش آزادی‌خواهانه اخیر بازتاب خواسته‌های مردم معترض بود و در متن وقایع به گوش می‌رسید.»
در بیانیه کانون همچنین آمده است که مقاومت دانشجویان در این برهه ورود نیروهای امنیتی به دانشگاه را در پی داشت.
پیشتر کانون نویسندگان ایران بیانیه‌ای «در اعلام همبستگی با دانشجویان و مردم معترض» منتشر کرد و در این بیانیه ضمن محکوم کردن «شکستن حریم دانشگاه‌ها» از سوی حکومت، پیوستن برخی استادان به صف «دانشجویان پیشرو» را از جمله «وقایع خجسته‌ی برخاسته از بستر اعتراضات» برشمرد
این نهاد صنفی همچنین در بیانیه اخیر خود نوشت: «تصفیه اساتید و دانشجویان، حمله به دانشگاه و بازداشت و احضار و تهدید دانشجویان، و نیز مداخله‌ی امنیتی در اداره‌ی دانشگاه‌ها در جمهوری اسلامی حکایت دیروز و امروز نیست و تا کنون ابعاد و اشکال مختلفی به خود دیده است. از نخستین روزهای استقرار این حکومت، دگراندیشان و استادان معترض به قلع و قمع فرهنگی موسوم به «انقلاب فرهنگی» «پاکسازی» شدند و «خودی‌ها» یک‌شبه دانشگاه‌ها و فضاهای علمی و فرهنگی را تصاحب کردند.»
کانون نویسندگان در پایان هشدار داد: «اکنون حلقه سرکوب‌ها تنگ‌تر شده است و در میان سرکوب‌شدگان هستند کسانی که خود شاهدان خاموش سرکوب‌های پیشین بوده‌اند. اگر جامعه در مقابل آنچه امروز در دانشگاه‌ها می‌گذرد سکوت کند، بیم آن می‌رود که فاجعه‌ی تصفیه‌ی دانشگاه‌ها در دهه ۶۰ در ابعادی دیگر تکرار شود و یکی از مهمترین کانون‌های بالقوه‌ی اعتراض و پافشردن بر طلب آزادی در محاق رود.»
همزمان با این بیانیه کانون، محمود صادقی نماینده پیشین مجلس گفت: «در حوزه‌های مختلف گرفتار جریان‌های شبه علمی هستیم که به مانع اثرگذاری دانشگاه و نهادهای علمی در حوزه‌های کاربردی تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی تبدیل شده است.»
او افزود: «در چنین شرایطی، وقتی عرصه از عالمان خالی می‌شود شبه عالمان به میدان می‌آیند.»
صادق زیباکلام استاد دانشگاه نیز گفت: «آنچه تحت عنوان اخراج، یا عدم تمدید قرارداد یا هر اسم دیگری که روی آن بگذاریم در دانشگاه‌های کشور در حال رخ‌دادن است به نظر من مجازات استادان دانشگاه است.»
برگرفته از سایت فارسی رادیو بین المللی فرانسه